Het was vandaag mijn 14e keer dat ik Wapenstilstand mocht meemaken en wellicht ook mijn mooiste keer ...
Jammer genoeg is de betrokkenheid bij dit soort evenementen over het algemeen zeer beperkt. In mijn vorige woonplaats Lovendegem trachtten we met een boeiende lezing na de plechtigheid de betrokkenheid wat te verhogen, maar ook dat leverde weinig resultaat. 20 tot 40 mensen, afhankelijk van het weer, stonden erop om jaarlijks aanwezig te zijn. En ook in Torhout, iets groter qua inwoners, was de betrokkenheid de voorbije jaren relatief beperkt.
Maar een kunstproject met een aantal zeer gemotiveerde trekkers slaagde erin om daar verandering in te brengen! Zij toverden een viering die de voorbije jaren normaalgezien met moeite een 100-tal mensen bijeen brengt om in een event waar ruim 400, misschien zelfs 500 mensen bij aanwezig waren ... de kracht van kunst ...
Door maanden op voorhand op allerlei events en in de scholen mensen bloemen te laten maken binnen het project 'oorlog, bloem, vrede' slaagden zij erin om de 100-jarige herdenking van de eerste wereldoorlog het élan te geven die de vele miljoenen mensen die toen stierven verdienen ...
Een optocht met o.a. het jeugdbrandweerkorps, het Rode Kruis, de harmonieën Jongelingskring en Rhetorika. Een korte krachtige toespraak, de namen van overledenen en gefusileerden, de nationale hymnes door de harmonie, bloemen door de notabelen en kinderen, ...
En op het einde een kippenvelmoment met een prachtig gezongen 'Imagine'. Neem elkaars hand vast zei zangeres voor aanvang. 'Ik heb nog nooit zo lang een man zijn hand vastgehouden' zei de man naast mij na afloop. Maar het voelde niet 'raar'. De symboliek oversteeg dat alles.
Daarna mochten alle aanwezigen een keramieken kleurige bloem gaan ophalen en zo zal deze herdenking in vele Torhoutse huiskamers verder leven.
'Nooit meer oorlog'. Niemand kan er tegen zijn. Maar het zal van ons als maatschappij en ook van de leiders overal ter wereld een continu streven en aandachtspunt moeten zijn. Want je zou de indruk krijgen dat de mens gemakkelijker tot oorlog in staat is (in welke vorm dan ook) dan tot vrede. Laten we dus met zijn allen continu attent zijn en neen zeggen tegen mechanismen en retoriek die ons als maatschappij de verkeerde kant uitduwen. Want net als 'liefde' is 'vrede' een continu werkwoord, maar zo de moeite waard ...
