Vanavond ging ik kijken naar de low impactman, een activiteit van onze kartelpartner Groen Torhout. Een drietal jaar geleden had ik Steven Vromman al eens gezien maar dat was niet te vergelijken met de voorstelling die hij nu brengt. Zijn boodschap wordt nu meer verhalend gebracht, het wijsvingertje en de rode knipperlichten zijn verdwenen en op een interactieve manier neemt hij de zaal mee in een voorstelling van iets meer dan een uur. Een feelgood-show waarbij veel gelachen en gerelativeerd werd met een groot 'yes we can'-gehalte en als finale boodschappen: 'doe het zelf', 'word activist', 'bevrijd jezelf', 'zoek bondgenoten', 'deel alles' en 'heb lief'.
Het is een positieve eco-komedieshow, zoals hij het zelf noemt, en dan kan je als kritiek hebben dat het wat licht is, maar de vraag is of de mensen nood hebben aan statistieken en doembeelden. Je hebt, zo vrees ik, nu eenmaal believers en non-believers en de show wil niet de non-believers overtuigen maar vooral de believers een hart onder de riem steken en aanzetten tot verdere actie. In een tijd waar milieu en natuur-cynisme hoogtij viert met Essers, boscompensatiefondsen die niet gebruikt worden, kleine natuurgebieden die dreigen te verdwijnen, sjoemelende autoconstructeurs, het openbaar vervoer dat onder druk staat, ... is daar wel nood aan.