Met 20.000 tegen de ver(st)ikking van de samenleving

Stress, werkdruk, verplichtingen, ... het viel zondagnamiddag even allemaal weg. Een kleurrijke en vrolijke mensenmassa trok door Brussel en wij stapten daar graag in mee. Met z'n tienen waren we, vier volwassenen en zes kinderen. Het weer was guur, net zoals het beleid waar we tegenin gaan, maar de 20.000 manifestanten lieten zich niet kennen. Regen noch wind konden de spirit breken. Hart boven hard. We zongen en swingden op het slagwerk en als we daarbij een koter op onze schouders droegen, dan swingden we nog harder. 

We gaven een krachtig signaal naar het beleid dat het anders moet, een signaal ook naar de velen die het moeilijk hebben dat ze niet alleen staan, en tegelijkertijd gaven we ook aan onze kinderen door waarom we daar waren, in de stille hoop dat zij ook opgroeien tot sociale en geëngageerde burgers. De twee oudsten zijn al enkele keren mee opgestapt: voor Palestina, tegen armoede, ... Voor onze Yunus was het zijn eerste manifestatie en hij genoot volop mee. Aan hem moeten we het nog niet uitleggen: dat de zuurstof uit de samenleving wordt geperst, dat we meer aandacht willen voor diegenen die het moeilijk hebben in onze samenleving, dat we ingaan tegen de ver(st)ikking van de maatschappij, ... Hij mocht nog even gewoon genieten van de bonte massa, de muziek en de regendruppels.