Een boeiende week achter de rug: naast het werk hielp ik dinsdagavond mee met de
ouderraad en gaven we het eetfeestijn verder vorm, woensdagavond partijbestuur van SP.a Torhout, donderdag de ganse dag een boeiende opleiding, donderdagavond projectvergadering
op het werk en vooraf nog een interessant debat meegepikt rond kernenergie op het festival van de gelijkheid, vrijdagochtend een infosessie over Europese projectmogelijkheden, vrijdagavond bestuursvergadering op het werk en we sluiten de week
deze namiddag af met nog wat politiek: een dag over lokale betrokkenheid en partijvernieuwing in de Vooruit.
Een belangrijke week was het ook. Het
overkomt mij niet vaak maar ik had deze week toch enkele keren de kriebels in
de buik.
Dat was zeker het geval woensdag. Dan werd ik voor de eerste keer uitgenodigd op het partijbestuur van SP.a Torhout nadat mijn kandidatuur vorige maand werd goedgekeurd. Met kriebels ging ik erheen maar
het viel heel goed mee en twee en een half uur later wandelde ik met een goed gevoel naar huis. Nog een voordeel van in het centrum te wonen: niet alleen ligt het station op wandelafstand, ook voor avondlijke vergadering moet ik maar even de deur uit.
Dat ik voorgedragen word om namens de SP.a deel uit te maken van de adviesraad voor personen met een beperking vind ik een hele eer. De mensen die mij kennen weten dat het een domein is dat mij sterk interesseert, zowel vanuit mijn vorige als mijn huidige job. De adviesraad werd indertijd opgericht op vraag van de SP.a en nu hoop ik ook mijn steentje te kunnen bijdragen: voor een betere toegankelijkheid en meer aandacht en respect voor de 15% van onze bevolking die kampt met een beperking of langdurige gezondheidsproblemen die hun leven beperkt. Ik kijk er alvast naar uit.
Dat was zeker het geval woensdag. Dan werd ik voor de eerste keer uitgenodigd op het partijbestuur van SP.a Torhout nadat mijn kandidatuur vorige maand werd goedgekeurd. Met kriebels ging ik erheen maar
het viel heel goed mee en twee en een half uur later wandelde ik met een goed gevoel naar huis. Nog een voordeel van in het centrum te wonen: niet alleen ligt het station op wandelafstand, ook voor avondlijke vergadering moet ik maar even de deur uit.
Dat ik voorgedragen word om namens de SP.a deel uit te maken van de adviesraad voor personen met een beperking vind ik een hele eer. De mensen die mij kennen weten dat het een domein is dat mij sterk interesseert, zowel vanuit mijn vorige als mijn huidige job. De adviesraad werd indertijd opgericht op vraag van de SP.a en nu hoop ik ook mijn steentje te kunnen bijdragen: voor een betere toegankelijkheid en meer aandacht en respect voor de 15% van onze bevolking die kampt met een beperking of langdurige gezondheidsproblemen die hun leven beperkt. Ik kijk er alvast naar uit.
Gisterenavond was dan het tweede belangrijke moment. Op ons werk
werd de nieuwe raad van bestuur gekozen. Traditioneel zijn zo’n
verkiezingsmomenten geen gemakkelijke vergaderingen om als directeur de
voorzitter en de algemene vergadering te ondersteunen. Vaak zijn dan er
kwesties rond het huishoudelijk reglement en de statuten. Maar na enkele uren
debat kon de stemming doorgaan en werden de nieuwe bestuurders verkozen.
Als directeur zal ik met hen de komende jaren nauw samenwerken en trachten om samen met het personeel, de vrijwilligers en al wie betrokken is verder zo goed mogelijk werk te leveren en zo goed mogelijk om te gaan met de uitdagingen die op onze weg komen. Iedereen is er zich bewust van dat er nog heel wat belangrijke uitdagingen zullen volgen, maar als men een gemotiveerde en hechte bestuursploeg kan vormen is geen berg te hoog. Het was dus met een goed gevoel dat ik gisterenavond om kwart voor één vanuit Gent terugreed naar Torhout.
Als directeur zal ik met hen de komende jaren nauw samenwerken en trachten om samen met het personeel, de vrijwilligers en al wie betrokken is verder zo goed mogelijk werk te leveren en zo goed mogelijk om te gaan met de uitdagingen die op onze weg komen. Iedereen is er zich bewust van dat er nog heel wat belangrijke uitdagingen zullen volgen, maar als men een gemotiveerde en hechte bestuursploeg kan vormen is geen berg te hoog. Het was dus met een goed gevoel dat ik gisterenavond om kwart voor één vanuit Gent terugreed naar Torhout.
Deze ochtend ontwaakte ik dan van één van de kinderen die in bed aan
het zingen was. Een wel heel aangename manier om wakker te worden. Maar het
deed wel pijn. 6u30. Auwtch, dat is vroeg ...
Deze ochtend is het nu even verpozen. Mijn echtgenote werkt nog mee als vrijwilliger
in de Wereldwinkel in Lovendegem, dus blijf ik thuis met onze bengels. Deze
namiddag is het dan mijn beurt en gaan we nog wat meedenken en inspiratie
opdoen in de Vooruit. Een mooi slot van een boeiende week.
En ook volgende week kondigt zich alweer aan als een week om naar uit te kijken ...