Bron: Krant Van West-Vlaanderen, editie Torhout, 6 juni 2014
"Ik blijf heel sterk geloven in het positieve van de politiek"
Veel media-aandacht heeft hij niet gekregen en toch heeft de net aangespoelde Torhoutenaar Nick Mouton tijdens de verkiezingen van zondag 25 mei niet onaardig gescoord. Nick, die pas sinds begin april in een appartement op de Burg woont, stond als eerste opvolger op de SP.A-lijst voor het Europees Parlement en behaalde alles samen 18.656 voorkeurstemmen, waarvan al meteen 294 in Torhout. “Die laatste zijn grotendeels het resultaat van de vele huisbezoeken die ik het afgelegd", zegt sympathieke Nick
Door Johan Sabbe
Nick is oorspronkelijk uit Sint-Kruis Brugge afkomstig.
Hij trok naar de Gentse universiteit om rechten te studeren, waar hij medestudente Iftara Mohammad ontmoette : van Pakistaanse oorsprong, maar in Vlaanderen geboren en hier opgegroeid. Ze werden verliefd en ze trouwden. Tot haar twaalfde woonde Iftara in Eernegem en vervolgens in Torhout, waar ze schoolliep aan het Sint-Vincentiusinstituut. Ze werkt nu als advocate : deels een eigen praktijk en deels in een advocatenkantoor in Gent. Nick, zelf niet aan de balie actief, koos in eerste instantie voor een baan in de politiek. “Ik ben vanaf 2004 zes jaar parlementair medewerker geweest van Vlaams volksvertegenwoordiger Helga Stevens van de partij N-VA”, zegt hij. “Helga, die ik nog altijd goed ken, is een dove politica en zo ben ik in contact gekomen met Fevlado, de Federatie van Vlaamse Dovenorganisaties. Sinds 2011 werk ik als directeur van Flevado. Ik ontferm me over de logistiek, de financiën, de personeelszaken, enzovoort. Dus niet specifiek over het inhoudelijke.”
Eind vorig jaar kwam je van N-VA over naar SP.A. Geen evidente stap...
“Daar is toch al genoeg inkt over gevloeid ? (lacht) Ik ben van jongs af sterk politiek geïnteresseerd geweest. Niet van thuis uit nochtans, want mijn ouders, die nog altijd in Brugge wonen, zijn daar niet mee bezig. Ik was als jonge gast daarentegen zó erg in de politieke actualiteit geïnteresseerd dat ik per dag wel tien keer op tv naar de berichten op Teletekst keek. In Gent ben ik lid geworden van de VNSU, de Vlaams-Nationale Studentenunie, die op dat moment én Vlaams én links was. Ik herinner me dat ik toen zelfs even getwijfeld heb om me bij de Jongsocialisten aan te sluiten. Vanuit de VNSU ben ik bij N-VA terechtgekomen en heb ik de prille start van die partij in het najaar van 2001 van dichtbij meegemaakt. Ik herinner me ook nog goed het eerste grote congres van mei 2002, dat op dat moment heel wat sociale accenten bevatte. N-VA had in die tijd een meer linkse en een meer rechtse vleugel plus een soort middenveld. Enigszins vergelijkbaar met CD&V. Maar gaandeweg is de partij onder invloed van Bart De Wever volledig naar rechts opgeschoven. Ik was ondertussen voor N-VA schepen van Cultuur en Lokale Economie geworden in het kleine Lovendegem nabij Gent, waar mijn vrouw en ik met onze drie jonge kinderen woonden. Maar vorig jaar werd het me te veel : ik kon de almaar toenemende ruk naar rechts van N-VA niet meer pikken en besloot naar SP.A over te stappen. Wat ik me niet beklaag.”
En je kwam naar Torhout wonen.
“Inderdaad, al heeft dat op zich niets met de politiek te maken. In Lovendegem woonden we te ver van onze families in Torhout en Brugge. Plus: de moeder van Iftara is minder mobiel en zo kunnen we haar beter ondersteunen. En dus besloten we om te verhuizen. Terug naar de roots! We wonen nu amper twee maanden in Torhout en al is dat enkel voor Iftara vertrouwd gebied, ik voel me hier al helemaal in mijn sas. We willen hier blijven. Ik heb me bij de plaatselijke SP.A aangesloten en wil graag aan lokale politiek doen. In de aanloop naar de Europese verkiezingen heb ik in Torhout heel wat huisbezoeken afgelegd : van deur tot deur. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik vond het prettig om met de mensen kennis te maken en naar hen te luisteren.”
Vanwaar die passie voor de politiek ?
“Ik blijf heel sterk geloven in het positieve van de politiek en de maakbaarheid van de samenleving. Wie op een eerlijke en gedreven manier aan politiek doet, is in staat om het goede uit de maatschappij naar boven te halen. Er zit veel potentieel in de mensen, maar soms hebben ze een zetje nodig om in gang te schieten. En de politiek kan voor die impulsen zorgen. Ook mijn vrouw Iftara is sterk politiek geïnteresseerd, maar zij gaat voluit voor de advocatuur. Ze heeft het hart op de juiste plaats en pleit erg veel Pro-Deozaken. Maar daar waar zij telkens maar voor één mens het verschil kan maken – haar cliënt – kan de politiek structuren veranderen voor een hele groep.”
Het zijn geen hoogdagen voor SP.A.
“Daar kan niemand naast kijken. De partij dient qua kiezersaantal 5 à 10 % te stijgen om meer gewicht in de schaal te kunnen leggen. Als je te klein wordt, kun je je stempel niet meer voldoende op het beleid drukken. Weet je, eigenlijk heb ik last met partijpolitiek, want die enge opsplitsing in vakjes maakt veel kapot. Eigenlijk zou je over de partijen heen aan politiek moeten kunnen doen. Maar dat is niet voor morgen.”
ONDER 4 OGEN
PRIVÉ 36 jaar, oorspronkelijk uit Brugge afkomstig,woont sinds twee maanden met zijn gezin in een appartement op de Burg, getrouwd met Iftara Mohammad (35) van Pakistaanse origine, dochter Zarah (6) en twee zonen Anwer (5) en Yunus (1)
LOOPBAAN Heeft rechten gestudeerd aan UGent, was vanaf 2004 zes jaar parlementair medewerker van Vlaams volksvertegenwoordiger Helga Stevens (N-VA), is voor N-VA schepen geweest in zijn vroegere woonplaats Lovendegem, stapte eind vorig jaar naar SP.A over, stond bij de recente verkiezingen eerste opvolger op de Europese lijst van de socialisten, werkt sinds 2011 als directeur van Fevlado (Federatie Vlaamse Dovenorganisaties)
VRIJE TIJD Zou graag wat willen sporten
"Ik blijf heel sterk geloven in het positieve van de politiek"
Veel media-aandacht heeft hij niet gekregen en toch heeft de net aangespoelde Torhoutenaar Nick Mouton tijdens de verkiezingen van zondag 25 mei niet onaardig gescoord. Nick, die pas sinds begin april in een appartement op de Burg woont, stond als eerste opvolger op de SP.A-lijst voor het Europees Parlement en behaalde alles samen 18.656 voorkeurstemmen, waarvan al meteen 294 in Torhout. “Die laatste zijn grotendeels het resultaat van de vele huisbezoeken die ik het afgelegd", zegt sympathieke Nick
Door Johan Sabbe
Nick is oorspronkelijk uit Sint-Kruis Brugge afkomstig.
Hij trok naar de Gentse universiteit om rechten te studeren, waar hij medestudente Iftara Mohammad ontmoette : van Pakistaanse oorsprong, maar in Vlaanderen geboren en hier opgegroeid. Ze werden verliefd en ze trouwden. Tot haar twaalfde woonde Iftara in Eernegem en vervolgens in Torhout, waar ze schoolliep aan het Sint-Vincentiusinstituut. Ze werkt nu als advocate : deels een eigen praktijk en deels in een advocatenkantoor in Gent. Nick, zelf niet aan de balie actief, koos in eerste instantie voor een baan in de politiek. “Ik ben vanaf 2004 zes jaar parlementair medewerker geweest van Vlaams volksvertegenwoordiger Helga Stevens van de partij N-VA”, zegt hij. “Helga, die ik nog altijd goed ken, is een dove politica en zo ben ik in contact gekomen met Fevlado, de Federatie van Vlaamse Dovenorganisaties. Sinds 2011 werk ik als directeur van Flevado. Ik ontferm me over de logistiek, de financiën, de personeelszaken, enzovoort. Dus niet specifiek over het inhoudelijke.”
Eind vorig jaar kwam je van N-VA over naar SP.A. Geen evidente stap...
“Daar is toch al genoeg inkt over gevloeid ? (lacht) Ik ben van jongs af sterk politiek geïnteresseerd geweest. Niet van thuis uit nochtans, want mijn ouders, die nog altijd in Brugge wonen, zijn daar niet mee bezig. Ik was als jonge gast daarentegen zó erg in de politieke actualiteit geïnteresseerd dat ik per dag wel tien keer op tv naar de berichten op Teletekst keek. In Gent ben ik lid geworden van de VNSU, de Vlaams-Nationale Studentenunie, die op dat moment én Vlaams én links was. Ik herinner me dat ik toen zelfs even getwijfeld heb om me bij de Jongsocialisten aan te sluiten. Vanuit de VNSU ben ik bij N-VA terechtgekomen en heb ik de prille start van die partij in het najaar van 2001 van dichtbij meegemaakt. Ik herinner me ook nog goed het eerste grote congres van mei 2002, dat op dat moment heel wat sociale accenten bevatte. N-VA had in die tijd een meer linkse en een meer rechtse vleugel plus een soort middenveld. Enigszins vergelijkbaar met CD&V. Maar gaandeweg is de partij onder invloed van Bart De Wever volledig naar rechts opgeschoven. Ik was ondertussen voor N-VA schepen van Cultuur en Lokale Economie geworden in het kleine Lovendegem nabij Gent, waar mijn vrouw en ik met onze drie jonge kinderen woonden. Maar vorig jaar werd het me te veel : ik kon de almaar toenemende ruk naar rechts van N-VA niet meer pikken en besloot naar SP.A over te stappen. Wat ik me niet beklaag.”
En je kwam naar Torhout wonen.
“Inderdaad, al heeft dat op zich niets met de politiek te maken. In Lovendegem woonden we te ver van onze families in Torhout en Brugge. Plus: de moeder van Iftara is minder mobiel en zo kunnen we haar beter ondersteunen. En dus besloten we om te verhuizen. Terug naar de roots! We wonen nu amper twee maanden in Torhout en al is dat enkel voor Iftara vertrouwd gebied, ik voel me hier al helemaal in mijn sas. We willen hier blijven. Ik heb me bij de plaatselijke SP.A aangesloten en wil graag aan lokale politiek doen. In de aanloop naar de Europese verkiezingen heb ik in Torhout heel wat huisbezoeken afgelegd : van deur tot deur. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik vond het prettig om met de mensen kennis te maken en naar hen te luisteren.”
Vanwaar die passie voor de politiek ?
“Ik blijf heel sterk geloven in het positieve van de politiek en de maakbaarheid van de samenleving. Wie op een eerlijke en gedreven manier aan politiek doet, is in staat om het goede uit de maatschappij naar boven te halen. Er zit veel potentieel in de mensen, maar soms hebben ze een zetje nodig om in gang te schieten. En de politiek kan voor die impulsen zorgen. Ook mijn vrouw Iftara is sterk politiek geïnteresseerd, maar zij gaat voluit voor de advocatuur. Ze heeft het hart op de juiste plaats en pleit erg veel Pro-Deozaken. Maar daar waar zij telkens maar voor één mens het verschil kan maken – haar cliënt – kan de politiek structuren veranderen voor een hele groep.”
Het zijn geen hoogdagen voor SP.A.
“Daar kan niemand naast kijken. De partij dient qua kiezersaantal 5 à 10 % te stijgen om meer gewicht in de schaal te kunnen leggen. Als je te klein wordt, kun je je stempel niet meer voldoende op het beleid drukken. Weet je, eigenlijk heb ik last met partijpolitiek, want die enge opsplitsing in vakjes maakt veel kapot. Eigenlijk zou je over de partijen heen aan politiek moeten kunnen doen. Maar dat is niet voor morgen.”