8 jaar geleden kwamen wij in Lovendegem wonen, het begin van
een groot avontuur. We trouwden in het gemeentehuis van Lovendegem en op die 8
jaar kwam de ooievaar drie maal langs. We kregen een prachtige dochter en twee
stoere zonen, nu 6, 4 en 1 jaar oud.
Vooral via het koor El Mundo Lo en de politiek leerden we onze
nieuwe thuishaven langzamerhand beter kennen en met de
gemeenteraadsverkiezingen kwam alles in een stroomversnelling. In oktober 2006 nam
ik voor het eerst deel aan de verkiezingen. Als nieuwe inwoner volgde er een verrassend
goed score na een intensieve en originele campagne samen met Erna Mouton en werd
ik schepen.
Van 2007 tot 2012 werd ik dus meteen echt ondergedompeld in
Lovendegem. Ik leerde de lokale politiek kennen met de mooie en minder mooie
kanten. Hoogtepunten als schepen van lokale economie, cultuur, toerisme,
handicap en informatie waren ongetwijfeld de opstart van de succesvolle
kunstroute LovArte, de opstart van de kinderkunstacademie
voor kinderen van het 1e en 2e leerjaar, de oprichting van de
adviesraad lokale economie voor een betere samenwerking met de middenstand, initiatieven
om de lokale kleinhandelaars te ondersteunen, het afdwingen van nieuwe sociale
woningen in Kerkelare voor mensen met een handicap, de vervoerstussenkomst en
de bib-aan-huis voor zieken en mindermobielen, … Het zijn maar enkele van de
vele mooie herinneringen. Er waren ook de vele aangename ontmoetingen met
allerlei mensen met hun interesses, verhalen, noden, … Het waren 6 drukke, boeiende
en leerrijke jaren die onuitwisbaar zijn.
De voorbije zes maanden is er veel gebeurd: mijn uitstap uit mijn ex-partij omwille van de nationale koers die steeds harder en asocialer werd, mijn
logisch ontslag als fractieleider en gemeenteraadslid, de stap naar de sp.a en
heel recent de voordracht als 1e opvolger op de Europese lijst voor 25 mei. De
voorbije zes maanden waren heel intens en vaak niet eenvoudig. Zo’n politieke beslissing
heeft, of je het nu wil of niet, ook een impact op sommige relaties met mensen die
je al jarenlang kent. Het waren soms moeilijke beslissingen, maar wel goede
beslissingen.
Jammer genoeg zijn er nu familiale redenen waardoor we
Lovendegem gaan verlaten. Als jong koppel besef je niet altijd volledig welke gevolgen
het heeft om ver van je familie te gaan wonen. Toen we pas afgestudeerd waren, al enkele jaren in Gent woonden en ik in Brussel werkte leek het een logische keuze. Als er
kinderen komen maakt de afstand het er echter niet eenvoudiger op. Als je dan
ook omgekeerd ondersteuning moet gaan opnemen voor een ouder, dan wordt dat al snel een groot
nadeel en zien we ons voor een keuze geplaatst. De voorbije en komende weken
zijn dan ook weken van afscheid nemen … afscheid van ons thuis, de buren,
vrienden en kennissen, de school, de crèche, ... en ondertussen
ook Torhout beter leren kennen, de nieuwe school, de buren, … Een volledig afscheid
zal het natuurlijk niet zijn. We zullen hier nog graag langskomen op bezoek bij
vrienden van ons en vriendjes van de kinderen en ik zal natuurlijk ook de
evolutie van Lovendegem op politiek vlak geïnteresseerd blijven volgen ...
Lovendegem, Gent en het Meetjesland blijven voor altijd een stukje van ons.